Na początku 2024 roku w UE mieszkało 44,7 mln osób urodzonych poza Unią. Najwięcej jest ich w Niemczech, Francji i Hiszpanii. Migracja kształtuje demografię UE, przynosząc wyzwania i możliwości.
Na początku 2024 roku w krajach Unii Europejskiej mieszkało około 44,7 mln osób urodzonych poza UE. Liczba ta stanowi 9,9 % całkowitej populacji Unii i wzrosła o 2,3 mln w porównaniu z poprzednim rokiem. Najwięcej imigrantów odnotowano w Niemczech (16,9 mln), Francji (9,3 mln), Hiszpanii (8,8 mln) i we Włoszech (6,7 mln).
Co ciekawe, najwyższy odsetek imigrantów w stosunku do całkowitej populacji ma Luksemburg, gdzie stanowią oni 51 % mieszkańców. Za nim plasują się Malta (30,8 %), Cypr (26,9 %) i Irlandia (22,6 %). Z kolei w Polsce, Rumunii, Bułgarii i na Słowacji odsetek osób urodzonych poza UE wynosi mniej niż 5 %.
W latach 2014–2024 odsetek imigrantów wzrósł w większości państw członkowskich. Wyjątkami były Łotwa i Grecja, gdzie ich liczba spadła. Największe grupy imigrantów pochodzą z Ukrainy, Turcji i Maroka, co odzwierciedla obecne trendy geopolityczne i ekonomiczne.
Migracja jest kształtowana przez połączenie czynników ekonomicznych, środowiskowych, politycznych i społecznych. Większość imigrantów w UE jest młodsza niż rodzima populacja. Średni wiek osób urodzonych w UE wynosi 45,1 lat, podczas gdy w przypadku imigrantów jest to 43,1 lat. Wyjątkami są Estonia, Francja, Chorwacja, Łotwa, Litwa, Polska i Słowacja, gdzie odsetek osób powyżej 65. roku życia jest wyższy wśród imigrantów niż wśród rodzimej populacji.
Te liczby pokazują, jak migracja kształtuje demografię Unii Europejskiej. Podczas gdy niektóre kraje stoją przed wyzwaniami związanymi z integracją, inne postrzegają imigrację jako szansę na ożywienie gospodarki i rozwiązanie problemu starzenia się społeczeństwa.
